اقامت

اگر یکی از کسانی هستید که به دنبال مهاجرت هستید، احتمالاً با اصطلاحات “اقامت“، “تابعیت” یا “شهروندی” زیاد برخورد کرده اید، و در حالی که این کلمات اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، در واقع دارای معانی متفاوت و تا حدودی متناقض هستند.

در این مقاله به بررسی این مفاهیم و تفاوت های آن ها می پردازیم .

اقامت در اصطلاح حقوقی با محل سکونت یا اقامتگاه شما متفاوت است. محل سکونت یا اقامتگاه جایی است که افراد در آن زندگی می کنند و ممکن است متفاوت باشد، در حالی که محل اقامت فرد، مرکز امور مهم اوست که واحد و مشخص است.

زمانی که اقامت یک کشور را دارید یعنی اجازه دارید برای مدت معینی  مثلا برای چند سال بسته به قوانین کشور میزبان در یک کشور بمانید و این اقامت باید به طور مرتب تمدید شود تا اعتبار آن حفظ شود.

اجازه اقامت اغلب به شما این امکان را می دهد که در هر زمانی که وارد کشوری می شوید بسته به نوع اقامتی که دارید، تحصیل  و یا کار کنید، املاک بخرید، بیمه درمانی دریافت کنید و یا فرزندان خود را در مدرسه ثبت نام کنید. به عنوان مثال اگر مجوز اقامت در یکی از کشورهای اتحادیه اروپا را دارید، می توانید تا ۹۰ روز بدون ویزا از سایر کشورهای حوزه شینگن بازدید کنید، اما دارنده اقامت از حقوق سیاسی در کشور ها مانند حق رأی برخوردار نیست.

اقامت دو نوع است:

اقامت موقت که به فرد اجازه اقامت در کشور را برای مدت محدود با امکان تمدید آن مطابق با سیاست ها و مقررات هر کشور می دهد و اقامت دائم زمانی است که مجوز اقامت برای مدت نامحدودی باشد و  شما می توانید هر چقدر که می خواهید در یک کشور بمانید.

لازم به ذکر است بسیاری از خارجیانی که برای اجازه اقامت در کشوری دیگر درخواست می کنند، ابتدا برای ورود به کشور نیاز به  اخذ  ویزا دارند. در این مقاله  انوع مختلف اقامت شامل اقامت دائم و موقت و این که چگونه بعد از بدست آوردن اقامت یک کشور از طریق روش های قانونی مهاجرت می‌توان به تابعیت یا شهروندی یک کشور دست یافت، می پردازیم.

ویزا چیست؟

برای سفر و ورود به یک کشور خارجی، چه برای گردشگری، تجارت، کار، تحصیل و غیره معمولاً برای مدت کوتاهی نیاز به ویزا دارید. در اغلب موارد، برای درخواست اجازه اقامت یک کشو، باید در آن کشور حضور فیزیکی داشته باشید و درخواست خود را ارائه دهید.

بنابراین شما ابتدا ملزم هستید به آن کشور سفر کنید. شرایط و الزامات سفر بستگی به شرایط اخذ ویزا با پاسپورت کشور خودتان دارد. اگر برای سفر به یک کشور نیازی به اخذ ویزا ندارید، در بسیاری از موارد می توانید به کشور مقصد سفر کنید، دلایل خود را ارائه دهید و برای اجازه اقامت درخواست دهید.

در غیر این صورت، ابتدا باید از نزدیکترین سفارت یا کنسولگری یا نمایندگی رسمی برای درخواست ویزا اقدام کنید.  اکثر کشورها ویزا را به عنوان اقدامی امنیتی برای کنترل ورود و خروج و جلوگیری از مهاجرت غیر قانونی اتباع خارجی وضع کرده‌اند.

ویزا با اجازه اقامت چه تفاوتی دارد؟

دو نوع ویزا وجود دارد: مهاجرتی و غیر مهاجرتی. ویزای مهاجرتی به عنوان اجازه اقامت شناخته می شود. این نوع ویزا برای افرادی است که قصد دارند اقامت دائم کشور دیگری را داشته باشند.

شاید اصطلاح «گرین کارت» را شنیده باشید گرین کارت یک مجوز اقامت است. اما قبل از اینکه بتوانید اقامت دائم دریافت کنید، باید قوانین و الزامات سختگیرانه آن را رعایت کنید. پردازش این نوع ویزای مهاجرتی اغلب طولانی و پرهزینه است.

ویزای غیر مهاجرتی ، با توجه به هدف سفر شما اعطا می شود که ممکن است به منظور  بازدید، مطالعه یا کار باشد. به عنوان مثال ویزای توریستی برای افرادی که برنامه سفر به کشور دیگری را دارند مورد نیاز است یا اگر قصد تحصیل در یک کشور دیگر را داربد، به ویزای دانشجویی نیاز دارید و اگر قصد دارید به طور موقت در خارج از کشور کار کنید، باید ویزای کار دریافت کنید. پرستاران، ورزشکاران، هنرمندان، بازرگانان، معلمان، مبلغان و کارآموزان افرادی هستند که اغلب ویزای کار دریافت می کنند. بنابراین ویزای غیر مهاجرتی یا به طور ساده ویزا به سه دسته تقسیم می شود: بازدید، کار و تحصیل.

پردازش ویزا ممکن است چند روز یا چند ماه طول بکشد. اما برای شرایط اضطراری، می توانید ویزای خود را تنها در عرض یک روز دریافت کنید. برای اینکه روند درخواست ویزا به راحتی انجام شود، باید تمام هزینه ها، پاسپورت و سایر شرایطی را که سفارت به شما دستور داده است، انجام دهید.

  اقامت موقت چیست ؟

 حق اقامت در یک کشور برای مدت معینی (مثلاً با ویزا یا اجازه اقامت) که ممکن است ممکن است به منظور تحصیل، کار ، بازدید از یک کشور و یا دلایل دیگر باشد. کشورهای مختلف قوانین یا سیاست های خاص خود را در اعطای اقامت دائم دارند.

اکثر کشورهای ابتدا به مهاجران اقامت موقت می دهند که بعد از مدتی بتوان آن را به اقامت دائم تبدیل کرد. البته استثناهایی نیز وجود دارد، مانند کانادا، یا برخی برنامه های اخذ اقامت از طریق سرمایه گذاری.

اما در بیشتر موارد، به خصوص در اروپا، ابتدا یک مجوز اقامت موقت دریافت می کنید که باید چند ماه قبل از انقضا،  آن را تمدید کنید. این مجوزها می تواند ۱ سال تا حداکثر ۵ سال باشد. در اکثر موارد  خانواده شما (همسر و فرزندان) می‌توانند شما را همراهی کنند، اما هر کشور می‌تواند الزامات متفاوتی را در رابطه با همسر و فرزندان داشته باشد.

اقامت موقت برای فعالیت های تجاری مانند کارآفرینی یا سرمایه گذاری نیز مستلزم داشتن شرایط خاصی از جمله ادامه دادن به فعالیت تجاری و داشتن حداقل درآمد متقاضی برای تمدید مجوز است. همچنین الزاماتی وجود دارد که برای اکثر کشورها یکسان است از جمله :فراهم کردن محل اسکان و شرایط سکونت برای حمایت از خود و خانواده، داشتن بیمه درمانی یا گذراندن معاینات بهداشتی و عدم سوء پیشینه کیفری برای افراد.

در اقامت موقت این ریسک وجود دارد که مجوز شما تمدید نشود و مجبور شوید کشور را ترک کنید. هنگامی که اقامت موقت خود را برای بار دوم یا سوم تمدید می کنید، در موارد خاصی می توانید برای مدت زمان بیشتری درخواست دهید. به عنوان مثال، در برنامه های سرمایه گذاری یا تجاری، بسیاری از کشورها ابتدا اقامت ۱ ساله ارائه میدهند و هنگامی که سرمایه گذار ثابت کرد که کسب و کار خود را با موفقیت راه اندازی کرده است، می تواند برای ۲ سال اقامت خود را تمدید کند.

اقامت دائم چیست؟

برای اخذ اقامت دائم یک کشور، باید در آن کشور به صورت قانونی مقیم باشید، حتی اگر شهروند آن کشور نباشید. به عبارت دیگر  صرف نظر از اینکه شهروند یک کشور هستید یا نه، شما حق قانونی اقامت دائم در کشور را دارید. برای مثال، ساکنان دائم ایالات متحده آمریکا اغلب به عنوان «دارندگان گرین کارت» شناخته می‌ شوند که هنوز شهروندی این کشور را دریافت نکرده اند.

دارندگان مجوز اقامت دائم تقریباً از امتیازات مشابه شهروندان برخوردار هستند. شما می توانید به طور نامحدود زندگی، کار و تجارت کنید و از امتیازاتی مانند تحصیل رایگان برای فرزندان خود بهره مند شوید.

بسته به کشور، ساکنان دائم معمولاً از حقوقی مشابه شهروندان برخوردارند، به جز موارد زیر:

• معمولا حق رأی ندارند.
• نمی توانند برای مناصب دولتی کاندید شوند.
• اغلب نمی توانند در بخش دولتی استخدام شوند. در برخی کشور ها استثنائاتی وجود دارد به عنوان مثال: کانادا و نیوزلند این اجازه را می دهند.)
• معمولاً نمی توانند در مشاغل مربوط به امنیت ملی استخدام شوند.
• ممکن است از داشتن انواع خاصی از املاک و مستغلات منع شده باشند
• گذرنامه آن کشور برای آنها صادر نمی شود .
• از حمایت کنسولی کشور محروم هستند.  (برخی کشورها مانند استرالیا این اجازه را می دهند).
• آنها ممکن است واجد شرایط درخواست شهروندی پس از گذراندن دوره زمانی مشخصی بعد از اقامت دائم خود باشند.

افرادی که اقامت دائم دارند چه تعهداتی دارند؟

افرادی که اقامت دائم دارند ممکن است ملزم به انجام تعهدات اقامتی خاص برای حفظ وضعیت اقامتی خود باشند. در برخی موارد، اقامت دائم ممکن است مشروط به نوع خاصی از اشتغال به کار، حفظ یک تجارت  یا کسب و کار باشد.

در برخی کشور های الزامات به خصوصی نیز وجود دارد به عنوان مثال بسیاری از کشورها خدمت سربازی اجباری را  برای شهروندان در نظر می گیرند اما  برخی از کشورها، مانند سنگاپور، این تعهدات را به ساکنان دائمی نیز بسط می دهند. با این حال، در سنگاپور، اکثر ساکنان دائم نسل اول معاف هستند و فقط پسران آنها مسئول این خدمات هستند.

ایالات متحده نیز دارای رویکردی مشابه است و دارای سازمانی تحت عنوان “سامانه خدمات انتخابی ” است برای  ثبت نام اجباری خدمت سربازی. مطابق این سامانه همه شهروندان مرد و مقیم دائم آمریکا ما بین سنین  ۱۸ تا ۲۶ باید ۳۰ روز بعد از تولد ۱۸ سالگی خود را ثبت نام کنند. این الزام از لحاظ نظری حتی برای کسانی که به طور غیرقانونی در کشور اقامت دارند نیز صدق می کند. در صورتی که متقاضی نتواند ثابت کند که این الزام را رعایت کرده است، ممکن است درخواست شهروندی او رد شود.

ممکن است از ساکنان دائم خواسته شود که  مدت زمان معین  و حداقلی  را در کشوری که به آنها اقامت ارائه می دهد حضور داشته باشند مانند استرالیا و کانادا  و یا  اگر ساکنان دائم در خارج از کشور میزبان خود برای مدت زمان مشخصی بمانند  ممکن است اقامت دائم خود را از دست بدهند مانند ایالات متحده آمریکا .

ساکنان دائمی در پرداخت مالیات ها تعهدات مشابه شهروندان دارند.

موارد از دست دادن اقامت دائم

 ساکنان دائم ممکن است در صورت عدم رعایت تعهدات اقامت دائم یک کشور را از دست بدهند. به عنوان مثال :

• زودتر از مدت زمان مشخصی کشوری که اقامت دائم آن را دارند ترک کنند . این مدت زمان در بین کشورها متفاوت است اما معمولاً کشور ها بیش از ۲ سال  را در نظر می گیرند.  به عنوان مثال افرادی که اقامت دائم کانادا را دارند،  اگر در طول پنج سال گذشته حداقل ۷۳۰ روز در کانادا نبوده اند ، ممکن است اقامت دائم  خود را از دست بدهند.
• تهدیدی برای امنیت ملی باشند یا مرتکب جرائم جدی شوند و کشور ها مجبور به اخراج و این افراد باشند. از جمله جرائم جدی در کانادا عبارتند از ارتکاب جرمی با مجازات احتمالی ۱۰ سال یا بیشتر (صرف نظر از این که فرد مرتکب چه جرمی شده است.)  نمونه هایی از این جنایات عبارتند از: حمله با سلاح/ایجاد آسیب بدنی، قاچاق کوکائین یا هروئین. تجاوز جنسی، جعل سند، تخلفات مربوط به کارت اعتباری، تخریب و ورود غیر مجاز، کلاهبرداری، سرقت بیش از ۵۰۰۰ دلار.

کارت اقامت دائم

معمولاً برای افرادی که اقامت دائم یک کشور را دریافت می کنند، نوعی مدرک که این وضعیت قانونی را به افراد منتسب می کند، صادر می شود. در گذشته، بسیاری از کشورها صرفاً در پاسپورت شخص مهر می‌زدند که نشان می‌داد دارنده آن به عنوان مقیم دائم پذیرفته شده است یا اجازه کار بدون محدودیت دارد.

سایر کشورها ممکن است کارت شناسایی عکس دار صادر می کنند، گواهی اقامت را  در ویزا  یا در گذرنامه شخص درج میکنند یا نامه ای برای تأیید وضعیت اقامت دائم آنها صادر می کنند.

در زیر نمونه ای از مدارکی که در کشور های مختلف  برای افراد ی که اقامت دارند صادر شده است را مشاهده میکنید: 

آرژانتین: برای افراد غیر شهروند یک  DNI( سند هویت ملی )  مشابه آی دی کارت شهروندان این کشور  با اطلاعات اضافی مانند کشور مبدا صادر می شود.

استرالیا و نیوزلند:  ویزای اقامت دائم نیوزلند  در صفحه ای از پاسپورت فرد درج می شود اما در استرالیا  در ۱ سپتامبر ۲۰۱۵، استرالیا صدور برچسب ویزا برای دارندگان ویزا  را متوقف کرد.

اداره مهاجرت برای مقیمان دائم کارتی مشابه تصویر زیر را صادر می کند:

کانادا:  برای اقامت دائم یک کارت شناسایی عکس دار به نام کارت اقامت دائم صادر می شود .همچنین در روز اعطای وضعیت اقامت دائم به آنها یک سند رسمی به نام تأیید اقامت دائم یا سابقه فرود داده می شود.

اتحادیه اروپا: در کشورهای اتحادیه اروپا، اجازه اقامت یک کارت شناسایی عکس دار است که از طرح رایج در اتحادیه اروپا پیروی می کند.

آلمان: از ۱ سپتامبر  ۲۰۱۱مجوز های اقامت ( Aufenthaltstitel )  در قالب یک  کارت شناسایی عکس دار  که که از طرح مشترکی در اتحادیه اروپا پیروی می کند، صادر  می شوند ولی تا قبل از این به صورتی لیبلی ( مشابه ویزا) در پاسپورت فرد ضمیمه می شد. 

هنک گنگ : برای افرادی که اقامت دائم دارند  کارت اقامت دائم صادر می شود.

ژاپن و کره جنوبی: برای همه افرادی که اقامت دارند کارت اقامت صادر می شود و نوع اقامت دائم یا موقت بودن در کارت افراد مشخص شده است.

مالزی: برای افرادی که اقامت دائم دارند کارت My PR مشابه کارت شناسایی My Kadکه برای شهروندان صادر می شود. که با یکدیگر در رنگ ( قرمز به جای آبی)  متفاوتند و در کارت اقامت دائم اطلاعات اضافی از جمله کشور مبدا دارنده کارت نیز درج می شود.

جمهوری چین: کارت اقامت دائم به صورت یک کارت شناسایی عکس دار به رنگ آبی (APRC) صادر می شود همچنین یک مجوز کار نیز جداگانه برای مقیمان دائمی صادر می شود که به آن ها اجازه می دهد در هر سمت غیر دولتی که واجد شرایط هستند،  مشغول به کار شوند.

 سوئیس: برای افرادی که اقامت دائم دارند در صورتی که تبعه اتحادیه اروپا نباشند یک کارت شناسایی بیومتریک مطابق با مقررات شینگن صادر می شود و در صورتی که تبعه اتحادیه اروپا باشند یک مجوز کاغذی زرد رنگ با کاور پلاستیکی صادر می شود.  

انگلستان : برای افرادی که اقامت دائم دارند یک کارت شناسایی عکس دار که تحت عنوان  “مجوز اقامت بیو متریک ” شناخته می شود،  صادر می شود که مجوزی است برای  اقامت  به صورت نامحدود است.

ایالات متحده : در آمریکا مقیمان دائم افراد غیر شهروندی هستند که دارای یک کارت شناسایی عکس دار که کارت اقامت دائم و تحت عنوان “گرین کارت” شناخته می شود. مطابق قانون فدرال افراد هزر زمان باید این کارت را به همراه داشته باشند.

آیا می توان اقامت دائم هر کشوری را گرفت؟

هر کشوری اجازه اقامت دائم را نمی دهد به عنوان مثال همه کشورهای اتحادیه اروپا این امکان را دارند که به افراد اقامت دائم اعطا کنند، زیرا  قوانین اتحادیه اروپا به شهروندان اتحادیه اجازه می دهد که به یک کشور دیگر در اتحادیه نقل مکان کنند و پس از پنج سال اقامت در آنجا، اقامت دائم آن کشور را اخذ کنند. اتحادیه اروپا همچنین بر اساس دستورالعمل (۲۰۰۳/۱۰۹/EC) امکان اقامت دائم را برای اتباع کشورهای ثالث نیز فراهم می کند.

در سایر کشور ها نیز اشکال مختلفی از ضوابط در رابطه با اقامت دائم وجود دارد.

در جدول زیر لیست  کشورهای که اقامت دائم اعطا می کنند  را مشاهده می کنید:

ویزای  طلایی ( Golden Visa) چیست؟

کسانی که برای ویزای طلایی درخواست می دهند می توانند به راحتی پاسپورت دوم یا حداقل اقامت کشور دیگری را برای خود و اعضای خانواده خود دریافت کنند.

در سال‌های اخیر، محبوبیت این نوع ویزاها افزایش یافته است، به‌ویژه ویزاهایی که توسط کشورهای اتحادیه اروپا ارائه می‌شوند، داشتن پاسپورت یا اقامت این کشور ها دارای مزایایی از جمله امکان سفر در کشورهای عضو شینگن و دسترسی به تجارت  آزاد در اتحادیه اروپاست.  .

ویزای طلایی چیست و چه کسانی می توانند برای آن درخواست دهند؟

ویزای طلایی به افراد ثروتمند این امکان را می دهد که به سادگی با خرید خانه در یک کشور یا سرمایه گذاری یا کمک مالی قابل توجه، اجازه اقامت یا حتی شهروندی یک کشور را دریافت کنند.کشورهای مختلف گزینه های سرمایه گذاری متفاوتی دارند که از ۲۵۰۰۰۰ دلار تا میلیون ها دلار متغیر است. اگر سرمایه گذاری لازم را انجام دهید و برای ویزای طلایی درخواست دهید، شما و اعضای خانواده تان ساکن قانونی آن کشور می شوید و اجازه تحصیل و دسترسی به مراقبت های بهداشتی را داشته باشید.

آیا ویزای طلایی منجر به شهروندی می شود؟

اگرچه ویزای طلایی به طور خودکار با اجازه اقامت ارائه می شود، اما بعد از اخذ ویزا مسیر طولانی برای دریافت پاسپورت باید طی کرد. به طور کلی بعد از چند سال سکونت در آن کشور شما میتوانید برای شهروندی درخواست دهید. برای مثال، اگر برای ویزای طلایی اسپانیا درخواست دهید، حتی اگر اصلاً قصد زندگی در اسپانیا را نداشته باشید، اجازه اقامت دریافت خواهید کرد. اما پس از ده سال اقامت مداوم و خو گرفتن با این کشور مثل ارتقای سطح زبان برای شهروندی درخواست دهید.

ویزای طلایی چه شرایطی دارد؟

اقامت از طریق سرمایه گذاری روشی است که بسیاری از کشورها از طریق آن سرمایه خارجی را  معمولاً در حوزه املاک یا ایجاد یک کسب و کار (که حداقل تعداد مشخصی از افراد بومی را استخدام می کند) جذب می کنند. از طریق این روش اتباع خارجی می‌توانند اقامت دائم کشوری را که در آن سرمایه‌گذاری می‌کنند دریافت کنند، همسر و فرزندان خود را برای زندگی با خود بیاورند و در آنجا تحصیل و کار کنند.

شرایط واجد شرایط بودن ویزای طلایی عبارتند از:

شما باید شخصاً صاحب پولی باشید که می خواهید سرمایه گذاری کنید.

سرمایه گذاری را برای مدت زمان حداقلی مورد نیاز حفظ کنید.

بتوانید ثابت کنید که پول را به طور قانونی به دست آورده اید.

عدم سوء پیشینه کیفری

شما باید تمکن مالی کافی برای خود و اعضای خانواده ای که با شما می آیند داشته باشید – حتی اگر قصد زندگی در آنجا  ندارید.

همچنین بسته به اینکه برای کدام ویزای طلایی درخواست می دهید، شرایط خاص دیگری نیز وجود خواهد داشت.

چه کشورهایی ویزای طلایی ارائه می دهند؟

در ادامه  ویزای طلایی در سه کشور کانادا، آمریکا و انگلیس را بررسی می کنیم.

کانادا چندین برنامه سرمایه گذاری ارائه می دهد، اما محبوب ترین آنها برنامه سرمایه گذاری کبک (QIIP) است. برای این برنامه، شما باید حداقل ۱.۲ میلیون دلار کانادا سرمایه گذاری کنید و پس از سه سال، می توانید برای شهروندی نیز اقدام کنید. همچنین در اکثر برنامه های سرمایه گذاری کانادا، پس از اخذ اقامت دائم اگر می خواهید واجد شرایط اخذ شهروندی شوید، باید به مدت سه سال معادل ۱۰۹۵ روز  در طول ۵ سال قبل از تاریخ درخواست شهروندی در این کشور حضور فیزیکی داشته باشید.

ایالات متحده آمریکا ویزای طلایی را در دو نوع برنامه ارائه می دهد که تنها از طریق یکی از این دو می توان برای شهروندی درخواست داد. این برنامه ها عبارتند از:

 ویزای سرمایه گذاری EB-5که یک برنامه مهاجرتی است و به شما ا

ین امکان را می دهد  که ۵ سال پس از سرمایه گذاری برای دریافت گرین کارت آمریکا اقدام کنید. برای واجد شرایط بودن برای این ویزا، باید حداقل ۹۰۰۰۰۰ دلار در مناطق خاص تعیین شده ( (TEA ارسال کنید.

ویزای سرمایه گذاری EB-2 برای واجد شرایط بودن برای ویزای سرمایه گذار EB-2، باید شهروند یک کشور با قرارداد سرمایه گذاری با ایالات متحده باشید و بین ۱۰۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰۰ دلار در یک کسب و کار موجود سرمایه گذاری کنید یا یک کسب و کار جدید ایجاد کنید. تحت این ویزا معمولا نمی توانید برای اخذ گرین کارت اقدام کنید هر چند در برخی موارد استثنائاتی نیز وجود دارد.

 نمودار زیر تعداد ویزاهای طلایی صادر شده در اغلب کشورها در سال ۲۰۲۱ را نشان می دهد:

مدت اعتبار ویزای طلایی چقدر است؟

اعتبار ویزای طلایی بستگی به کشور صادر کننده آن دارد اما معمولاً ۱-۲ ساله با امکان تمدید به صورت نامحدود است. اگر در کشوری زندگی می کنید که ویزا را صادر کرده است، در نهایت پس از ۵ تا ۱۰ سال واجد شرایط اقامت دائم و شهروندی می شوید.

تفاوت اقامت با شهروندی چیست؟

شهروندی، عضویت و تعلق به یک کشور  است، بر خلاف افراد یکه اقامت یک کشور را دارند ، شهروندان از کلیه حقوق، امتیازات و مسئولیت های تعریف شده در قوانین یک کشور برخوردار هستند و این حقوق شامل رای دادن، مشارکت در سرنوشت سیاسی یک کشور،  تحصیلات رایگان  و بر خورداری از مراقبت های بهداشتی می باشد.

 شهروندان همچنین می توانند برای تصویب حق شهروندی برای فرزندان خود درخواست دهند. شهروندی را می توان معمولا از طریق تولد در یک کشور، والدین و ازدواج به دست آورد، همچنین گاهی متقاضیان می توانند پاسپورت دوم را از طریق سرمایه گذاری در یک کشور دریافت کنند.

شهروندی معمولاً به دلایل زیر اعطا می شود: شما حداقل برا ی چند سال در این کشور زندگی کرده اید ، اقامت دائم این کشور را دارید یا اعضای  خانواده شما شهروند این کشور هستند، 

از طریق یک برنامه سرمایه گذاری شهروندی یک کشور را اخذکرده اید.

بسیاری از کشورها متقاضیان شهروندی را ملزم  می کنند در آزمون زبان یا قبولی در آزمون شهروندی برای سنجش اطلاعات عمومی فرد در مورد تاریخ یا آداب و رسوم بومی کشور  شرکت کنند. همچنین از شما درخواست میکنند که در مراسم ادای سوگند شهروندی شرکت کنید.

به محض اینکه شهروند شدید، بعید است که این وضعیت هرگز سلب شود – مگر اینکه تابعیت خود را رها کنید یا مرتکب جنایتی شوید که موجب سلب حقوق شهروندی از شما شود.

تابعیت مضاعف چیست؟

مهاجران می توانند اقامت یا شهروندی دو گانه داشته باشند. تابعیت مضاعف به این معنی است که شما پاسپورت  دو کشور را دارید. اکثر کشورها تابعیت مضاعف را به رسمیت می شناسند، اگرچه برخی از آنها به اتباع خارجی اجازه ورود با دو پاسپورت را نمی دهند.

اقامت دوگانه نیز به این معنی است که شما دو مجوز اقامت همزمان برای دو کشور مختلف دارید که از نظر کشور ها مانعی برای آن وجود ندارد. به طور کلی هیچ کنوانسیون بین المللی وجود ندارد که تابعیت یا وضعیت شهروندی افراد را تعیین کند. و قوانین مربوط به این حوزه  توسط قوانین ملی تعریف شده است، که می توانند متفاوت باشند و با یکدیگر در تضاد باشند.